150.000 Spiegels… maar slaan we het ook op?
Een groot project in de Mojave woestijn (Californië). 150.000 spiegels
van elk ruim 6 x 4 meter. Samen vier en een kwart miljoen vierkante meter
spiegel. Met behulp van deze spiegels wordt straks 390 MW stroom opgewekt,
genoeg voor 150 duizend huishoudens. Toevallig: toen ze daar in 2010 met de
bouw begonnen ben ik er zelf met de auto vlak langs gereden!! Als ik dat had
geweten…
Maar wat een gedoe zeg! 150 duizend computergestuurde
motortjes moeten straks al die spiegels de goede kant opdraaien, zodat de
zonnestralen precies op de goede plek gericht worden. Daar staat op 140 meter
hoogte een bak olie die gloeiend heet wordt, daar wordt dan weer stoom van
gemaakt, waarmee een generator wordt aangedreven, etc, etc.
Dat is toch allemaal veel te kwetsbaar?! Waarom plaatsen ze
niet gewoon zonnepanelen? Die hoef je alleen af en toe maar een beetje af te
stoffen. Daar zit niet bewegends of computergestuurds aan, dus dat gaat ook
minder gauw kapot. Bovendien: een vierkante meter zonnepaneel levert 150 W
vermogen, dus met 4,25 miljoen vierkante meter heb je een centrale van 640 MW.
Dat is ruim de helft meer…
De centrale is meer dan 6 jaar geleden bedacht en ontworpen.
Toen waren zonnepanelen duurder en minder efficiënt. En kennelijk zijn er toch ook grote voordelen,
want er staan twee nog grotere centrales van 500 MW op stapel.
Het is jammer dat bij al die pretentieuze ontwerpen altijd
de helft van het verhaal wordt vergeten. Al maak je nog zoveel zonne-centrales,
als je geen maatregelen treft zit je ’s nachts zonder elektriciteit, want ‘s
nachts schijnt er geen zon. Dan heb je nog steeds fossiele brandstofcentrales
nodig en daar willen we nu juist van af. Bij zo’n grote zonnecentrale hoort een
opslag. Een buffer.
Nou hoor ik jullie denken: zoveel energie kun je toch nooit
opslaan?! Daarvoor heb je zoveel accu’s nodig, dat is ontzettend slecht voor
het milieu. Bovendien hebben we daar niet genoeg grondstoffen voor. Dat klopt:
als je zoveel energie wilt opslaan moet je andere methodes gebruiken.
Door middel van elektrolyse is het
mogelijk om van elektriciteit gas te maken. Water moet dan ontleed worden in
zuurstof en waterstof. Door waterstof te mengen met kooldioxide ontstaat
methaan en dat heeft dezelfde eigenschappen als aardgas. Als er dan even geen
wind waait of te weinig zon is kan van dit gas kan weer stroom worden opgewekt
in gasgestookte centrales.
Je kunt energie ook opslaan in waterkracht: voor de kust van
Wenduine gaan de Belgen een ringdijk plaatsen, midden in zee. Die ringdijk sluit
een stuk zee in zodat in feite een gigantisch meer van vele vierkante
kilometers wordt gevormd. Dit meer kan worden leeggepompt met wind- of
zonne-energie. Als je dan energie nodig hebt laat je het meer weer vollopen
langs valpijpen met generatoren. Een energie-eiland. Net als het plan Lievense,
maar dan omgekeerd.
Energie-eiland
Elektriciteit omzetten in gas: Power2Gas
Er zijn meer mogelijkheden: in grote ondergrondse ruimtes,
zoals oude mijnen of oude gasvelden kan energie worden opgeslagen in de vorm
van perslucht, tot wel honderden MWh. Verder kan gebruik worden gemaakt van
vliegwielen (enkele MWh per stuk), magnetische opslag, warmteopslag in
gesmolten zout…
Er zijn ideeën genoeg. Als we maar stug doorgaan met het
ontwikkelen van deze ideeën kunnen we al onze energie straks halen uit duurzame
energiebronnen zoals wind en zon ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten